जीवन विषपेला

स्वप्नभंग झाला जीवन विषपेला
 कोण कुणास्तव जगतो येथे
 मुळी न कळते तुम्हा अम्हा ते
जगायचे ते राहून जाते
 ये अंतिम वेला

 मात,तात अन् सगे सोयरे
 पुत्र,पत्नी,वा पुत्र वधू ही
 अहिनकुलासम सोबत यांची
  अनुभव ना वेगळा.

 फुले पसरता कांटे मिळती
  अमृत देता विष ये हाती
  जीव लावता जीवच घेती
  अंती जीव जाई एकला

   कुणी न करतो सोबत तेव्हा
   जो तो म्हणतो जा बा जा बा
    जाणे येणे हाती न अपुल्या
    मानव कळ सुत्री बाहुला