दोषैक दृष्टीला---

शोध स्वतःचा घेता घेता
स्वतःलाच हरवून बसलो .
प्रकाशाच्या  शोधात
अंधाराला धरून बसलो.
सुगंधाच्या लोभाने
उकिरडे फुंकत बसलो.
आनंदाच्या डोहात
कधीच डुंबता आलं नाही.
कमळ फुलावं म्हणून
चिखलच चिवडत राहिलो.
चिवडता चिवडता
चिखलाचीच सवय झाली.
जीवनाचा ठाव घेता
हाती फक्त मातीच आली.
 दोषैक दृष्टीला
सगळीकडे दोषच दिसतात.
होश येतो जेव्हां
तेव्हां दृष्टीच हरवून जाते.
आंधळ्याच्या दृष्टीने
सारे जगच आंधळेअसते.