तरंग हवेत जावेत उंचच उंच

असावं घर एक छोटंसं
गर्दी पासून दूरदूर
एकाकी टेकडीवर.

पूर्वेला कडुनिंब छायादार
पश्चिमेला उंचच उंच
नारळाची झाडे चार
आडोशाला अडुळसा
तुळसी वृंदावन
आजुबाजूला
फुलावीत फुलंच फुलं
धुंद करणारा केवडा
निशिगंधाचे कंद काही
कळ्या मोतीदार मोगऱ्याच्या
सुमंद गंधवाही
वाऱ्यालाही गंधित करणाऱ्या

 उठावं घर
किलबिलाटानं पांखरांच्या
दुपारच्या रणरणत्या उन्हात
एकाक्षाची कावकाव
बिन दारांचं,बिन भिंतींचं
निळं छत नक्षीदार
पाचूंची पखरण खाली
मखमली गालीचा
लवलवणारा,सुखावह
पडताच त्यावर
शरीरावर उठावेत रोमांच
सुषुप्ती घ्यावी खुर्चीतच

मावळतीचे रंग पाहून
तृप्त झालेल्या डोळ्यांच्या
मिटाव्यात पापण्या.

चांदण्यांचा लपंडाव
पाहण्यासाठी
मधुनच उघडावीत नयनदलं
आकाशपुष्प शुभ्रशीतल
तरंगावं नील सरोवरात

दूरवर कुणीतरी
  छेडाव्यात तारा
प्रस्फुट ओठातून
पडावीत बाहेर
हलके हलके
नाजुक पुष्पे नादवाही.
तरंग हवेत जावेत
उंचचउंच
निःशब्द पसरलेल्या
अगाध अवकाशात.