गुलाबी पत्र---

तरल वाऱ्यानं
आणला चुरगाळलेला कागद एक.
रंग गुलाबी,छोटा कपटा
गरगर फिरत पडला दाराशी एकाकी.
दुपारची वेळ.कडक ऊन.
उगीचच गेले डोळे फिरायला बाहेर.
तिथून निघाले तीक्ष्ण शर दोन.
शिरले डोळ्यात.
मिटले गपकन.

तरळल्या अनेक मुद्रा क्षणात त्या.
असंख्य फिरलीत गरगर गुलाबी पत्रं
निळी,फिक्कट,काही पिवळी
,हलक्या रंगाची.
अक्षरं मोतीदार.

कमलाक्ष बोलके मिचकावले कुणीतरी
काळ्याभोर पापण्यातून
ठिबकणाऱ्या शाईनं लिहिलेलं
खारट पत्र शेवटचं आठवलं.
स्तंभित मी.

उचलला कपटा न् पाहिलीत अक्षरं
कसलं काय?
धुंद वास.
कुठलासा उग्र दर्प
परदेशी अत्तराचा
तीनचार सोनेरी केस
बस् काहीच नाही.

कुणीतरी तारुण्याच्या उन्मादात
मदमत्त होऊन
गाठली असेल
 मस्तानी.
काळानं कठोरपणे
कालवली असेल
माती जेवणात त्याच्या.
आठवणींची गोड खूण
सप्रेम भेट
आज मात्र वाऱ्यावर सैरभैर
तिकडे तो धंडाळत असेल कोपरा न्
कोपरा .

इकडे----
अचानक मनाचे उघडलेत कप्पे सारे
आठवला सोनेरी काळ
पिसं लावून निघून गेलेला दबरवर
असाच या कपट्या सारखा
गुलाबी, शराबी, डोळ्यांची
आठवण ठेवून मागे
मनहूस बेटा !