सोनपंखी डोळे माझे---

तुझं बोलणं---
तुझं बोलणं मधाळ
हृदयाच्या गुंफेतून
येतात बोल
न्हालेले अमृतात.
सर्वत्र भिरभिरतात
रंगी बेरंगी,स्वानंदी
शब्दरूपी पांखरं.

जिवडा माझा रंग वेडा
रंग हाती येत नाही
गंध मात्र दरवळतो
पळपळ पळतो मी
बेबंद होऊन मागे मागे
धावणं काही संपत नाही.
हीच तुझी शिवाशिवी,
लुकाछिपी.

लुब्ध मी,स्तब्ध तू
रिक्त मी,पूर्ण तू
तृप्त तू, अतृप्त मी
तहान अजून भागत नाही

तू मात्र बोलतोस
बोलता बोलता अचानक
बदलतो सूर.
होतोस दूर

सोनपंखी डोळे माझे
शोधतात तुला
तू हाती येत नाहीस
शोध काही थांबत नाही

शोधता शोधता डोळेच
कुठेतरी हरवतात
गमावून अस्तित्व
डोळे तूच होतात
अगम्य बोल बोलतात.