जेव्हां मन उदास होतं
निराशा, हताशा छळतात जीवाला
तेव्हां तुझी प्रकर्षानेआठवण येते.
भावूक मन भावनेच्या प्रवाहात
गटांगळ्या खातं.
तेव्हां तुझी प्रकर्षाने आठवण येते
अंतःकरण पिळवटून येतं
धडधड वाढते,धडपड थांबते.
क्रियाशीलता मंदावते.
तेव्हां तुझी प्रकर्षाने आठवण येते
फुलपांखरी जीवन तुझं.
गतीमान,स्वच्छंदी,बेबंद.
बंधनहीन हालचाल तुझी
डोळ्यांना सुखावते.
भावतं हृदयाला सारं काही.
वाटतं तुला सोडू नये.
पण-------------
असं होत नाही.साद घालूनही
तू मात्र येत नाहीस.
तरीही वेडं मन हाकारत राहात
तुला वारंवार.
न थकता,न विसावता.
परत परत तीच खेळी.तेच डाव,
तेच पत्ते,चाली त्याच.
तरीही कंटाळा मुळीच नाही.
अखंड चाल.खंडित काहीच नसतं.
सारं सारं विपरीत घडतं.
तरीही मनावर काहीच घ्यायचं नसतं.
हंसत हंसत साऱ्या साऱ्या बेरहम दुःखांना
आंतल्या आंत धुसमुसत बसायचं असतं.
निराशा, हताशा छळतात जीवाला
तेव्हां तुझी प्रकर्षानेआठवण येते.
भावूक मन भावनेच्या प्रवाहात
गटांगळ्या खातं.
तेव्हां तुझी प्रकर्षाने आठवण येते
अंतःकरण पिळवटून येतं
धडधड वाढते,धडपड थांबते.
क्रियाशीलता मंदावते.
तेव्हां तुझी प्रकर्षाने आठवण येते
फुलपांखरी जीवन तुझं.
गतीमान,स्वच्छंदी,बेबंद.
बंधनहीन हालचाल तुझी
डोळ्यांना सुखावते.
भावतं हृदयाला सारं काही.
वाटतं तुला सोडू नये.
पण-------------
असं होत नाही.साद घालूनही
तू मात्र येत नाहीस.
तरीही वेडं मन हाकारत राहात
तुला वारंवार.
न थकता,न विसावता.
परत परत तीच खेळी.तेच डाव,
तेच पत्ते,चाली त्याच.
तरीही कंटाळा मुळीच नाही.
अखंड चाल.खंडित काहीच नसतं.
सारं सारं विपरीत घडतं.
तरीही मनावर काहीच घ्यायचं नसतं.
हंसत हंसत साऱ्या साऱ्या बेरहम दुःखांना
आंतल्या आंत धुसमुसत बसायचं असतं.
No comments:
Post a Comment