जगाला हसता हसता

जगाला हसता हसता
स्वतःचंच हसं होतं
स्तंभित सारे विचारतात
असं का होतं .?
द्यावं तेच मिळतं,
पेरावं तेच उगवतं.
प्रकृतीचे नियम हे,
त्यांना अपवाद नसतो.
इतरांना फसवता फसवता
माणूस स्वतःच फसतो.
भूलथापा देता देता,
स्वतःलाच भूल पडते 
स्थिती विपरित होते,
माणूसपण हरवून जातं
आंधळी चाल असते
तोवर सारं ठीक असतं
"शो" म्हटल्यावर
हार निश्चित असते